Vragen aan Piet Tuytel deel 2 over het verleden / toekomst.
Vragen aan Piet Tuytel een up-date nu. /20-6-2023/
1.
Piet, in de eerste reeks vragen die ik poste op 7 augustus 2020, waren vragen aan Piet Tuytel. Ik was pas in de weer met mijn blog en verwachtte dat het idee wel dood zou bloeden, bij te weinig of geen kliks.
Vragen aan Piet Tuytel is inmiddels 267 keer aangeklikt.
Het gaat maar door, kampioen is Kees Visser hij is 791 keer aangeklikt.( 15-8-2023 ) Zag je in 2020 het nut in van deze onderneming?
Beslist.
Het is een volwassen platform geworden, naast de podcasts en Instagram. De jongere generaties informeren zich via die weg.
Kunstrecensies in drukvorm zijn er minimaal. Erg jammer; ik geef er de voorkeur aan, boven het gebrabbelde woord.
2.
We zijn nu een paar jaar verder, de corona pandemie heb-
ben we inmiddels achter ons gelaten, veel lag stil, ook in Kunstland in die jaren, bij jouw viel samen met een aantal
lichamelijke perikelen waar je mee te maken kreeg. Je was daardoor even uit het zicht, maar daarin was je niet alleen, zag je daar het voordeel van in ?
Direct !
Zo kreeg ik de tijd om mijn werksituatie weer opnieuw in te richten.
Momenteel werk en reis ik weer en kan ik tentoonstellingen bezoeken.
Dit jaar doe ik mee aan een vijftal tentoonstellingen, o.a. in Londen en België. Maar ook in Edam en IJmuiden.
Voor volgend jaar staan er ook al twee gepland.
3.
In die periode was je veel aan het lezen en er diende zich
iets nieuws aan, de fotowerken ! Vanuit de handicap van
het aan huis gebonden zijn, zette je die om in het fotografe-
ren van details, gevonden binnen de huislijke situatie, een spontaan idee ?
Nee. Ik zocht een manier om door te kunnen gaan met mijn ruimtelijk werk, zonder een nieuw concept te hanteren.
En als je (tijdelijk) niet alles meer kan, dan kan je altijd nog
fotograferen, zelfs als je immobiel bent.
En dan wel als een beeldhouwer, niet als fotograaf.
Het biedt nieuwe mogelijkheden: je bent verlost van de zwaartekracht…..
4.
De foto’s werden geprint op aluminium van ongeveer 40/40 cm, eerst kleine kleurenprints in het centrum van het aluminium vlak, ze kregen Italiaanse namen, in latere foto-
werken werden helle kleurbanen toegepast, vanwaar die
Italiaanse namen ook alweer ?
In 1986 werkte ik voor het eerst met de polaroid camera.
Ik registreerde tijdelijke situaties, als eerste in Italië. Vandaar.
Die werken kregen titels mee als waren het sculpturen uit de Italiaanse renaissance .
De eerste reeks is getiteld “E allora”, “Nou en!”.
Leek me een mooie titel voor de herstart van mijn werk.
5.
De beelden die je vroeger op de Ateliers in Haarlem maakte,( 80 er jaren )
ook de werken op papier in die tijd, hadden iets puurs. Het hergebruik
van allerlei spullen, in de loop van de jaren is je werk steeds
strakker geworden, heldere kleuren, ik denk aan de beelden
die je op ArtZuid liet zien in 2017, nieuw profielstaal,
met bouten aan elkaar gezet, in heldere primaire kleuren gespoten, denk je nog wel eens aan je vroege beelden ?
Ga ik meer en meer doen momenteel. Er zat een muzikale toon en vrijheid in. Die zie ik graag terug.
6.
Kun je voorvoelen hoe je werk zich verder gaat ontwikkelen ? Dienen er signalen aan ? Blijven ze kleurig ?
Er ontwikkelen zich concepten en 3D schetsen waarin de objecten een tijdelijker uitstraling hebben.
De kleur zal blijven, ook het wit en het onbewerkte materiaal. Andere materialen dan staal sluit ik niet uit. De moeren en bouten gaan verdwijnen. In schetsvorm zijn er zelfs al studies met gekleurde yoga-matjes.
Zweverig wordt het beslist niet.
7.
Zou er nog eens een grote Tuytel overzicht-tentoonstelling
In het vat zitten, denk je, ik bedoel museaal ?
Dat zou ik graag zien gebeuren.
In 2009 had ik mijn laatste museale solo in museum De Pont. Het wordt wel weer eens tijd. Bovendien is al het werk tot heden uit voorraad leverbaar.
Ook het huidige tijdgewricht leent zich er prima voor; er is nauwelijks recente sculptuur met een inhoud die sculptuur bevraagt. Het werk van David Jablonowski vormt daarin een uitzondering.
8.
White Balls on Walls, er is momenteel veel aan de hand in kunstland, lopende door het Stedelijk Museum dacht ik van
de week, hoe opgetogen ik daar vroeger rond liep, herken
je zo iets ? Misschien de leeftijd ? Altijd op zoek naar kwaliteit, toch ?
Zeker.
Laat ik het er op houden dat de huidige generatie kunstenaars “kunst maakt” en dat het de tentoonstellingsmakers ontbeert aan in een atelier opgedane kennis. Ze laten zich bovendien ringeloren door de plaatselijke politiek en de tijdgeest wegens een verdienmodel. En de angst om fouten te maken.
Daar komt bij dat een tentoonstelling voor iedereen te begrijpen moet zijn. Daarenboven moeten de werken en de presentatie “leuk” zijn. Tel uit je winst.
Voorheen ging een tentoonstelling over (vernieuwende) ontwikkelingen binnen de kunst. Dat vereiste nogal wat van de toeschouwer.
9.
Toch blijf je steeds maar door gaan, ook met bescheiden deelname aan groepstentoonstellingen in binnen en buitenland.
Je werk moet gezien worden, dat is belangrijk !
Dat is toch een deel van de missie van de kunstenaar,
maken en tonen ! eens ?
Ik denk dat een kunstenaar een autonoom denkend en handelend wezen is die iets maakt dat er nog niet was.
Je bent voortdurend op reis in onbekend gebied.
Dat wil je graag tonen. En er zijn mensen die met me op reis willen, So …???
En ja, ik ben zo arrogant om te menen dat ik op mijn gebied wat te zeggen heb.
Het is inmiddels 14 jaar geleden dat ik mijn laatste museale solo tentoonstelling heb gehad in Museum De Pont, Tilburg. Het wordt wel weer eens tijd.
10.
Werk je afwisselend aan je beelden, collages, fotowerken,
gaat dat in perioden, of loopt alles door elkaar heen ?
Om de focus te houden werk ik het liefste in reeksen.
Zijpaden bewandel ik in mijn notitieblokjes.
Dat kan ik op iedere plek op elk moment.
11.
De werken op ArtZuid in 2017, alweer meer dan 5 jaar geleden, die zuiverheid, strakheid, die heldere primaire
kleuren, staan ver weg van de kunst die nu in opmars
is, ook Internationaal, andere tijdgeest ?
Zeker wel. Andere tijd in ieder geval. weet niet of er nog sprake is van “geest”.
12.
Mondriaan maakte op het eind van zijn carrière de meest
fenomenale schilderijen. Welke kant kun jij nog op, wil je
nog veel ?
Zeker, ik wil nog beelden maken, maar dan wel beelden die er toe doen. Die grenzen verleggen.
En daar heb ik inmiddels ontwerpen voor.
In alle maten. En soorten. En dimensies…..
Wie weet lukt het me ook de 4e dimensie te integreren in mijn objecten.
Copyright foto en tekst Piet Tuytel / Rob de Vries Haarlem 2023
Met Piet Tuytel werk ik als galerist al 34 jaar, het begon in 1989
bij Schouten & de Vries Eigentijdse Kunst tot op heden.
Blog:
Het aardige van het vragen stellen is, dat de antwoorden toch
vaak heel verrassend zijn, en veel informatie verschaffen !