vragen aan Piet Tuytel beeldend kunstenaar ( geb. 1956 Alblasserdam ) deel 1.
Bij een werk van Piet Tuytel © foto Aldo Smit
Piet, hoe zou je jouw kunstrichting het beste kunnen benoemen ?
NEXT
Ik heb me nooit willen conformeren aan een "richting" of een groep gelijkgezinde kunstenaars.
De aanschaf van mijn eerste catalogus is veelzeggend genoeg: "FLUXUS" samengesteld door
Harry Ruhé.
Je spreekt altijd over: beelden en niet over : sculpturen, is daar een rede voor ?
Sculpturen zijn 3D ongeacht hun afmeting of materiaal. Beelden kunnen 2D zijn of zelfs zonder
dimensies. Die ruimte zoek ik waar mogelijk. Het onderscheid vind ik niet relevant.
Een nieuw beeld, hoe komt dat tot stand, is er dan een globaal idee en zoek je daar vervolgens
de juiste materialen bij ?
Die diversiteit aan ruimtes vormt aanleiding voor nieuw werk.
Een beeld bedenk ik niet; een beeld ontstaat. Het kan verder gaan dan de fysieke werkelijkheid.
Door toeval tijdens het werk of doordat het werk in elkaar stort waardoor ik weer verder kan.
Of simpelweg tijdens een moment waarop ik negens aan denk.
In beelden uit de jaren 90, maakte je gebruik van polaroid's, welke je op bepaalde plekken
aan een beeld bevestigde. De structuur van de polaroid, met name de achterzijde ( zwart vierkant )
gebruikte je voor reliëf-achtige werken, soms met toevoegingen: zwarte plak-cijfers.
Ik denk ook aan de dijkcoupure die je in 1993 tussen de Reinderwolderpolder / Carel Coen-
raadpolder maakte, nu was alleen verf je materiaal, een geschilderde polaroid structuur is o.a. zicht-
baar.
Na enige tijd verdwenen de polaroid's uit je werk, was je er klaar mee ?
Het werd te klein, of te wijd lopend.
Het beeld kon met minder onderdelen toe zonder dat het aan impact inboet.
Bovendien werkte het soms verwarrend.
Je exposeert de laatste tijd bij de Verbeke Foundation in Kemzeke BE, waar ze ook werk van
jou in hun collectie hebben. De locatie daar "een soort niemandsland". Veel visuele hectiek.
Vooral buiten heerst een ongelikte ruwe puurheid.
Ik denk dat alleen sterke concepten daar overeind blijven, eens ?
Zeker. Dergelijke omstandigheden heb ik altijd gezocht. Denk aan mijn atelier: 30 / 30 cm
betontegels op de vloer en een minimaal gewitte wand vol gaten.
Museum directies verjongen zich hier in rap tempo, sluipt daarmee ook de tijdgeest het museum
binnen ? Wat kunnen we van ze verwachten ?
Geen idee! Hou me er ook niet zo mee bezig. De kunstenaars zetten lijnen uit en slaan de
piketpaaltjes, in principe. Het is aan de tentoonstelling-makers de ontwikkelingen zo zicht-
baar mogelijk te tonen. De reviews in kranten en digitale flora moeten hun licht er maar over
laten schijnen, maar eerstens is de kunstenaar aan zet stenen in de vijver te gooien.
In hoeverre volg je de recente ontwikkelingen in het Internationale Kunstcircuit ? Welke kant
gaat het volgens jouw op ?
Momenteel kan alles in het kunst-circuit, het kan alle kanten uit. Evengoed kan je spreken van
" dood tij ": dan beweegt er niets.
Via You-Tube en Instagram informeer ik me momenteel. Alle abonnementen
van kunsttijdschriften die ik had, heb ik opgezegd. Alleen" de Witte Raaf " heb ik aangehouden.
Reden: te weinig diepgang bij de besprekingen van de tentoonstellingen.
In plaats daarvan ben ik veel meer gaan lezen: biografieën van kunstenaars en over de periode
waarin het werk is ontstaan. Kan ik zomaar ergens in de 14 e eeuw zijn.
Ik vraag me al langer af hoe het verder moet met het discours in de beeldende kunst. Iedereen
doet aardig tegen elkaar met als gevolg dat niemand stelling neemt. Argumenten blijven binnen-
kamers hoe groot ook de drol is die je voor de zoveelste keer draait.
Toch blijf ik wachten op het moment dat ik verrast word bij een galerie of museumbezoek.
Het zal komen uit de hoek van een jonge directeur / tentoonstellingsmaker die veel gezien heeft
en dat kan paren aan kennis en die zich niet inlaat met de ceo's van het instituut waar hij / zij
voor werkt. In Nederland is er gelukkig nog iemand als Rudi Fuchs.
-
In 2020 werden we getrakteerd op de corona perikelen, mensen blijf thuis,
riep premier Rutte naar ons vanaf de kijkbuis. Jij hebt van de nood een deugt gemaakt Piet,
je pakte je fotocamera en vond je onderwerpen in de achtertuin van je woning: veel groen,
vogels, kippen, katten, wijnranken aan de achtergevel ! Wederom komt de fotografie op
je pad. Ik volg je al 40 jaar en popel om te zien waarmee je ons eerdaags gaat verrassen.
-
Ik las in een catalogus over het werk van Rob van Koningsbruggen ( Schilderijen 2003-2019
Kunstmuseum Den Haag ) in het interview van de kunstenaar met directeur Benno Tempel
zijn uitspraak:
Ik word ook beroemd als ik dood ben..... Hoe zit dat bij jouw ?
Ik ben het liefst beroemd als ik dood ben;
dan heb ik er bij leven geen last van.
Wel wil ik tot aan mijn dood kunnen blijven werken, moet kunnen.
Ik heb gemerkt dat daar niet zo veel voor nodig is.
© Rob de Vries en Piet Tuytel
( Robert van Altena spreekt een uur met Piet Tuytel te beluisteren op: springvossen amsterdamfm kunst en cultuur )
Piet Tuytel z.t. 1995 
Collectie NOG verzekeringen / Stedelijk Museum Schiedam
